شهادت امام حسن مجتبی علیهالسلام
انقطاع تو زِ هـر ســوز و گـدازت پـیدا فـاطـمی بــودنت از چهــرۀ نـازت پـیدا سرسجاده تو گوشه ای ازعرش خداست سیـر عـرفـانی ات از حال نمـازت پـیدا هــرکه آمــد به در خــانۀ تــو آقـــا شـد هرچه جود و کرم از سفـرۀ بازت پـیدا گــریه دار اســـت چـرا زمزمۀ قـرآنت حزن زهرای ات ازصوت حجازت پیدا آتشی بر جگرت مانـده که پنهان کردی ولـی آثـارش ازین سـوز و گـدازت پیدا وارث پــیـر مــنـاجــاتی نــخـلـســـتـانی ایـــن هــم از نـالـه شـبهای درازت پیدا مـحرم مادری و از ســر گـیسوی سپـید درد پــنهانــی و یـک گوشۀ رازت پیدا ما گــدائـــیم ولـــی شــاه کـریـمی داریم هرچــه داریــم ز تو یـار قــدیـمی داریم روح تـطـهـیـر کـجا وســوسۀ ناس کجا دلبـــری پـــاک کجا خدعۀ خـنّـاس کجا خون دلـــها وسـط تشت به هم می گفتند جگـری تـشـنه کجـا ســودۀ الـماس کجا خــــانه ای سوخته و دست ز کار افتاده ورم دســـت کجـا گـردش دسداس کجـا ای کــفن پــاره شـده علقمه جایت خالی بوســۀ تـیـر کـجـا سـیـنـۀ عــبـاس کـجا داغ عـبــاس چـه آورد سـر اهـل حــرم غارت خیـــمه کـجا جوری اجناس کجا چون دلم سوخته و هم جگرم می سوزد تن و تابوت تو را تیــر به هم می دوزد |